کودکانی که در خانواده‌های فقیرتر بزرگ می‌شوند کفش ایمنی نگهبان کمتر به مشاغل مالی دست می‌یابند، زیرا در مصاحبه‌ها به اندازه کافی خود را «نشان می‌دهند».
این خلاصه یک نظرسنجی است که این هفته توسط The Sutton Trust منتشر شد، یک موسسه خیریه که هدف آن تشویق تحرک اجتماعی است.
یک بیانیه مطبوعاتی می‌گوید که این نظرسنجی «اثر کفش قهوه‌ای» را کمیت می‌کند یعنی این احتمال وجود دارد که اگر کفش‌های نادرستی را در مصاحبه شغلی بپوشید، می‌تواند بر شما حساب شود.
در واقع این را نشان نمی دهد. این نظرسنجی از 1008 «تصمیم‌گیرنده ارشد» بود، که از این میان تنها 131 نفر از افراد ارشد در امور مالی بودند، و ما دیدگاه‌های آنها را از دیگران جدا نمی‌دانیم. اما این نشان می‌دهد که 82 درصد از تصمیم‌گیرندگان مورد بررسی احساس می‌کنند که ارائه غیرحرفه‌ای افراد با پیش‌زمینه‌ی محروم را از یافتن شغل محدود می‌کند.
این یک مشکل جدید نیست. اما ممکن است بپرسید که آیا این فقط در مورد کفش است. به دهه 1960 و کار نوآورانه باسیل برنشتاین برگردید، که با دقت به تفاوت های استفاده از زبان بین کودکان «طبقه کارگر پایین» و «طبقه متوسط» نگاه کرد.
برنشتاین متوجه شد که بچه‌های خانواده‌های فقیرتر تمایل دارند با کد «محدود» صحبت کنند: جملات کوتاه‌تر، ربط‌های ساده و مکرر (مانند «و» یا «پس»)، و از عبارات زیادی مانند «آیا درست نیست» استفاده می‌کند. یا “می دانید منظورم چیست” تا پاسخ دیگران را دریافت کنید.
بچه‌های خانواده‌های «طبقه متوسط» از ساختار جملات منسجم‌تر از نظر دستوری، کلمات زیادی که به مشخص کردن آنچه در مورد آن صحبت می‌شود کمک می‌کنند، و استفاده بسیار بیشتری از «من» استفاده می‌کنند.
او این نظریه را مطرح کرد که زبان کلامی غنی‌تر، توانایی بیشتری را برای راه‌یابی به تحصیل شما فراهم می‌کند و – من انتظار دارم – شما را در مصاحبه‌ای که از شما انتظار می‌رود به طور منسجم توضیح دهید که چرا شما برای شغل بهتری هستید، بسیار بهتر می‌شود.
برنشتاین در فصل خود در کتاب «پیوند خانه و مدرسه» در سال 1967، دلیل روشنی برای اینکه چرا فکر می‌کند تفاوت وجود دارد، ارائه می‌کند. این به زبانی است که کودکان می شنوند. به عنوان مثال، کودکی را در آغوش پدر و مادری تصور کنید که در اتوبوس نشسته است
